در خیلی از مواردی که دولت یا حکومت شانه خالی می کند، این مجموعه های غیردولتی هستند که کار را جلو می برند و تسهیل گری میکنند و می بینیم که خود مردم هم به این اذعان دارند که کاری که شما گروه جهادی ها انجام می دهید، دو برابر کاری است که دولت می کند.
در کشور ما مدل جامعی برای اشتغال روستایی وجود ندارد. الگوهایی که در بخش کسب و کار روستایی پیاده شده است، اکثرا کپی برداری از کشورهای خارجی بوده، (از بنگلادش، آمریکا، اسکاندیناوی، و…) که در کشور بدون هیچ بومی سازی انجام شده است. مدل جامعی وجود ندارد، و از طرفی هم عوامل به درستی شناسایی نشده اند. برای مثال، دولت می خواست بگوید که من اشتغال زایی می کنم، می گفت n میلیارد تومان بودجه به بانکهای کشور تزریق می کنیم و به ازای هر 10 میلیون تومان یک فرصت شغلی ایجادخواهد شد. اما متوجه نبود که مشکل آن روستایی پول نیست، وام بانکی نیست، مثلا مشکل آن روستایی که در منوجان است، سند ملکی اش است